هوش مصنوعی تا به امروز برای اکثر مردم خصلتی سرگرم‌کننده و کنجکاوی‌برانگیز داشته است، و به آن بعنوان تکنولوژی و ابزاری که مهم‌ترین امور زندگی انسان به آن سپرده شود نگاه نمی‌شود. با این حال، متخصصان و طراحان این تکنولوژی و ابزارهای آن بر این باورند که در آینده نه‌چندان دور، هوش مصنوعی به عنصری جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره انسان بدل خواهد شد...

هوش مصنوعی شاخه‌ای از علوم شناختی است. مسئله‌ای که قدرت‌های جهانی و دانشمندان سرمایه‌گذاری‌های زیادی روی آن انجام می‌دهند. برای مثال معاون توسعه فناوری هوش مصنوعی در سازمان سیای ایالات متحده آمریکا،

لایحه قانون حریم خصوصی و حفاظت از داده ایالات متحده آمریکا (ADPPA) اولین لایحه‌ی جامع حفاظت از داده است که در سال ۲۰۲۲ توانست با یک اکثریت قابل توجه آراء در کمیسیون بازرگانی و انرژی مجلس نمایندگان آمریکا به تصویب رسیده و در تاریخ ۳۰ دسامبر ۲۰۲۲ در تقویم صحن علنی مجلس نمایندگان قرار گیرد.

نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد (WEF) در سال 2023 در داووسِ سوئیس، با پیش‌بینی نگران‌کننده یکی از چهره‌های برجسته حاضر در آن به پایان رسید.

با وجود همه پیشرفت‌های خیره‌کننده [حوزه] دیجیتال، تریلیون‌ها دلاری که صرف تکنولوژی رایانه شده است، تقریباً هیچ کاری برای تبدیل جهان به مکانی پربارتر انجام نداده است. رابرت سولو اقتصاددانی است که به این مسئله پی برده و آن را «پارادوکس بهره وری» نامیده است.

سال قبل، گروهی از هکرهای مخفی – که امروزه گمان می‌رود عوامل سرویس جاسوسی خارجی روسیه بوده‌ باشند – به یکی از سیستم‌های دیجیتال شرکت سولار ویندوز (شرکت تکنولوژی آمریکایی) نفوذ کرده و بدافزاری را کار گذاشتند.

مدتی است که موضوع «AI art» یا «هنر مبتنی بر هوش مصنوعی» که در ادامه با هنر هوش مصنوعی از آن یاد می‌شود، به موضوع داغ توییتر تبدیل شده است.

تحقیقات جدید بعمل آمده از مدیران بیمه نشان می‌دهند که بیمه‌های اختصاصی سایبری هرگز به این اندازه محبوب نبوده است. این درحالی است که تصور می‌شود که بیمه‌گران به دلیل هزینه‌های ناشی از پوشش حملات سایبری از آن طفره رفته و از ارائه سیاست‌های جدید جلوگیری می‌کنند.

همزمان با گسترش اقتصاد دیجیتال سوالات مهمی در مورد نحوه استفاده، حاکمیت و تنظیم فناوری‌های اطلاعاتی مانند داده‌های بزرگ و هوش‌مصنوعی مطرح می‌شود. ویژگی‌های اختصاصی اقتصاد دیجیتال که به سرعت در حال افزایش است، نیاز به یافتن اصول فلسفی جدید برای توسعه سیاست‌های حاکمیتی دیجیتال را افزایش می‌دهد.

دایره اموری که هوش مصنوعی از پسِ آن‌ها برنمی‌آید، روز به روز در حال کوچک­تر شدن است. ماشین‌ها اکنون می‌توانند متون زیبا و کدهای مفید بنویسند، آزمون‌ها را به بهترین شکل پشت سر بگذارند، هنرهای والا خلق کنند، و ساختارهای پروتئینی را پیش‌بینی کنند.